Ureaplasma u kobiet: przyczyny i objawy, norma i metody leczenia

Inne, zwane patogenami, mogą wyrządzić poważne szkody, a niektóre z nich (patogeny oportunistyczne) mogą żyć dość długo obok komórek ludzkiego organizmu, nie wykazując aktywności patogennej, dopóki nie znajdą się w sprzyjających warunkach do rozmnażania.

W szczególności jednym z tych mikroorganizmów jest ureaplasma, który należy do rodzaju Mycoplasma i w swoich właściwościach jest krzyżówką wirusów i organizmów składających się z pojedynczej komórki. Jego osobliwością jest to, że nie ma ściany komórkowej, jak wszystkie mykoplazmy.

Do tej pory nie ma zgody co do tego, jak niebezpieczna jest dla zdrowia ludzkiego. Niektórzy naukowcy twierdzą, że duża liczba osób aktywnych seksualnie może być nosicielami ureaplazmy bez choroby. Inni naukowcy przytaczają wiarygodne dane, że kilka dni po wprowadzeniu czystej kultury tego patogenu do cewki moczowej ochotników płci męskiej wystąpiło zapalenie cewki moczowej (zapalenie cewki moczowej) ze wszystkimi jego objawami. Większość współczesnych lekarzy ureaplasma odnosi się do warunkowo patogennych mikroorganizmów.

Co to jest ureaplasma u kobiet?

Wiadomo, że ureaplasma u kobiet może objawiać się jako organizm chorobotwórczy, wywołując takie procesy zapalne w okolicy moczowo-płciowej jak zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie jelita grubego, nadżerka szyjki macicy, zapalenie przydatków macicy, odgrywa znaczącą rolę w poronieniu lub przedwczesnym porodzie. Z drugiej strony ureaplasma wykazuje takie właściwości tylko w warunkach, w których z jakiegoś powodu przestają działać mechanizmy obronne organizmu, w przeciwieństwie do chlamydii i mykoplazm narządów płciowych, które są niezawodnie identyfikowane jako mikroorganizmy chorobotwórcze. Tak więc u zdrowej kobiety norma ureaplazmy może wynosić nie więcej niż 10 do 4 stopnia.

Lekarze zdecydowanie zalecają leczenie ureaplazmy w czasie ciąży, w ramach przygotowań do zapłodnienia in vitro lub innych operacji ginekologicznych, ponieważ nawet niewielka ilość tych mikroorganizmów w czasie ciąży lub po operacji może gwałtownie wzrosnąć. W czasie ciąży mechanizmy obronne organizmu spadają lub są przekierowywane, by przez wiele miesięcy rodzić nienarodzone dziecko. Wtedy niektóre infekcje mogą stać się bardziej aktywne, dodatkowo pojawia się możliwość reprodukcji nowych patogenów. Podczas badań wiele uwagi poświęca się takim typom ureaplasma u kobiet jak Ureaplasma parvum i Ureaplasma urealyticum. Uważa się, że ta ostatnia ma bardziej aktywny wpływ na występowanie chorób układu moczowo-płciowego u kobiet niż ureaplasma parvum.

Objawy ureaplazmy u kobiet

Przy pomocy nowoczesnej diagnostyki ten patogen często można wykryć u kobiet, które nie mają żadnych dolegliwości na funkcjonowanie układu moczowo-płciowego, ponieważ ureaplazmoza jako taka nie przeszkadza pacjentkom, a często może wcale się nie pojawić. Ponieważ objawy ureaplazmy u kobiet nie mają wyraźnego nasilenia i zależą od tego, który narząd został dotknięty tą infekcją, lekarzom może być trudno ustalić, czy ten konkretny drobnoustrój był przyczyną choroby, czy tylko nasilał istniejący stan zapalny proces.

Po dotarciu do układu moczowo-płciowego, wydzielając specjalne białka, ureaplasma przyczepia się do jego ścian i zaczyna się rozmnażać. W tej chwili głównym czynnikiem chroniącym przed nim narządy wewnętrzne jest normalna mikroflora, w szczególności pałeczki kwasu mlekowego, które utrzymują kwaśne środowisko, w którym ureaplasma nie jest w stanie znacznie zwiększyć swojej liczebności. W związku z tym, nawet po dostaniu się do ciała kobiety, ureaplasma jest w stanie nie ujawniać się przez długi czas.

Po długotrwałym stosowaniu antybiotyków lub poważnych interwencjach chirurgicznych, gdy zaburzona jest ogólna odporność, a wraz z nią wewnętrzny stosunek drobnoustrojów, ilość ureaplazmy może szybko rosnąć, hamując rozmnażanie pożytecznych bakterii. Tak więc, nawet nie będąc przyczyną konkretnego procesu zapalnego, a jedynie tworząc sprzyjające tło dla własnego rozwoju oraz dla rozwoju innych bakterii chorobotwórczych (np. chlamydii, gonokoków, gronkowca złocistego), ureaplasma może powodować znaczne uszkodzenia te organy, które spadają na jej drogi. Objawy ureaplasma u kobiet zaczynają pojawiać się po 3-5 tygodniach od tego momentu w postaci pieczenia lub swędzenia podczas oddawania moczu, niskiej temperatury, wydzieliny i dyskomfortu w kroczu. Sama choroba może przebiegać jak w ostrym,

Jeśli układ odpornościowy jest poważnie osłabiony, a aktywność własnych pałeczek kwasu mlekowego jest poważnie zmniejszona, ureaplasma może dalej rozwijać się w głąb układu moczowo-płciowego, przyczyniając się do rozwoju zapalenia błony śluzowej macicy, szyjki macicy lub zapalenia przydatków. Objawami zapalenia błony śluzowej macicy będą już naruszenia cyklu miesięcznego, długie i obfite krwawienie, bóle ciągnące w podbrzuszu. W procesie zapalnym w jajowodach mogą powstawać tzw. zrosty, które odgrywają istotną rolę w niepłodności lub wystąpieniu ciąży pozamacicznej.

Należy zwrócić uwagę na następujące objawy, które mogą wskazywać na wzrost ureaplazmy u kobiet:

• pewne wyraźne wyładowanie;
• pieczenie, a nawet ból podczas oddawania moczu;
• silny ból ciągnący w podbrzuszu między okresami.

Konsekwencją nieleczonej ureaplazmy u kobiet mogą być stany zapalne i zrosty w jajowodach, różne patologie macicy i jajników, poronienia lub przedwczesne porody. Po przejściu dziecka (zwłaszcza wcześniaka) przez kanał rodny kobiety zakażonej ureaplazmą mogą rozwinąć się choroby oskrzelowo-płucne.

Jednak wielu lekarzy nie uważa obecności ureaplazmy w ciele za główną przyczynę niepłodności i poronienia, ponieważ na zdolność do zajścia w ciążę i rodzenia dziecka często wpływa nie obecność konkretnego patogenu, ale obecność proces zapalny w narządach wewnętrznych. Musisz wiedzieć, że wykryta w czasie ciąży ureaplazmoza nie będzie wskazaniem do jej przerwania, ale będzie musiała zostać poddana nadzorowi lekarskiemu i leczeniu. Na etapie planowania ciąży ureaplazmoza wykryta u kobiety jest również powodem do badania i leczenia jej partnera, ponieważ ureaplazmoza może przyczynić się do naruszenia jego funkcji rozrodczych.

Przyczyny ureaplazmy u kobiet

Oczywiście, dowiedziawszy się o tak poważnych konsekwencjach nieleczonej ureaplazmozy, wielu będzie się zastanawiać, skąd bierze się ureaplasma u kobiet. Ponieważ infekcja ta należy do kategorii seksualnej, jest przenoszona przez kontakt seksualny bez zabezpieczenia prezerwatywy z zakażonym partnerem lub przy częstych zmianach partnerów seksualnych. Ale ta metoda nie jest jedynym sposobem na wprowadzenie tego patogenu do organizmu. Chociaż ureaplazmoza jest infekcją seksualną, nawet noworodki mogą się nią zarazić. Jeśli matka miała tę chorobę przed i podczas ciąży, istnieje duże prawdopodobieństwo, że płód zostanie również zarażony podczas przejścia kanału rodnego. Jednocześnie u małego dziecka choroba ta objawi się przede wszystkim nie na genitaliach, ale na błonach nosogardzieli i dróg oddechowych, rozwijając się w zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc.

Tak więc istnieje kilka powodów, dla których infekcja ta dostała się do organizmu:

• zakażenie ureaplazmą u kobiet płciowo od zarażonego mężczyzny jest na pierwszym miejscu wśród innych przyczyn ureaplazmozy i fakt ten ma poważne podstawy dowodowe;
• u dziewcząt i dziewcząt, które nie miały jeszcze życia seksualnego, wykryta ureaplazma mogła pochodzić z ciała zakażonej matki podczas porodu;
• chociaż nie ma wiarygodnych dowodów na zakażenie kontaktowo-domowe, niemniej jednak ta metoda może być jedną z przyczyn ureaplazmy u kobiet, ponieważ istnieją naukowe dowody na zdolność ureaplazm do przetrwania przez pewien czas poza ludzkim ciałem na bieliźnie lub innym odzież, na powierzchni łazienki lub toalety, sauny, baseny, prysznice w miejscach publicznych. Na przykład za pomocą PCR zbadano miejsca siedzące w publicznych toaletach dla kobiet i na niektórych z nich wykryto ureaplasma urealiticum.

Diagnostyka i leczenie ureaplazmy u kobiet

Rozpoznanie ureaplazmozy we współczesnej medycynie prowadzi się kilkoma metodami, z których najczęstsze to metoda PCR (oznacza „łańcuchową reakcję polimerazy") oraz metoda bakteriologiczna (kulturowa). Za pomocą PCR określa się rzeczywiste DNA patogenu. Metoda ta służy przede wszystkim do określenia obecności patogenu w organizmie, a uzyskany wynik ujemny wskazuje na brak ureaplazmy w organizmie. Jednak ta metoda nie określa liczby drobnoustrojów, jeśli wynik jest pozytywny.

Za pomocą metody hodowlanej można dokładnie określić liczbę drobnoustrojów. W przypadku hodowli bakteriologicznej wacik umieszcza się w pożywce, na której są hodowane.

Jeśli liczba znalezionych mikroorganizmów jest mniejsza niż 10 do 4 stopnia i nie ma wyraźnych objawów procesu zapalnego, leczenie jest przepisywane tylko kobietom planującym ciążę. Często lekarz może przepisać leki immunomodulujące, aby pomóc organizmowi samodzielnie zwalczyć infekcję.

Jeśli analiza kulturowa wykazała przekroczenie tej normy, lekarz zaleci kobiecie leczenie ureaplazmy, prawdopodobnie za pomocą antybiotyków. W takim przypadku musisz wiedzieć, że czynnik sprawczy ureaplazmozy dość łatwo dostosowuje się do różnych klas antybiotyków. Leczenie zwykle obejmuje antybiotyki z grupy makrolidów lub chinolonów, ponieważ wielu autorów badań naukowych odnotowuje jego oporność na tetracykliny stosowane w przeszłości w leczeniu tej infekcji. Badania z 2019 r. wykazały obecność u kobiet szczepów ureaplasma parvum, które były oporne nawet na antybiotyki z serii chinolonów (ofloksacyna, pefloksacyna) oraz grupy makrolidów (erytromycyna, azytromycyna).

W związku z tym należy rozumieć, że tylko lekarz będzie w stanie, za pomocą analizy kulturowej, określić wrażliwość ureaplazm na antybiotyki, określić, jak prawidłowo leczyć ureaplazmę u kobiety i przepisać odpowiedni lek, zwłaszcza że podczas ciąża, wiele z wymienionych antybiotyków jest po prostu groźnych dla życia i zdrowia przyszłego dziecka. Po zabiegu przepisuje się kilka testów kontrolnych na ilość patogenu w organizmie.

Co więcej, jeśli kobieta ma stałego partnera seksualnego, często można mu zlecić badanie. Często zdarza się, że jeden z partnerów ma kliniczne objawy stanu zapalnego (wydzielina z dróg rodnych, swędzenie, pieczenie podczas oddawania moczu itp.), a analiza pokazuje poziom ureaplazmy powyżej normy. Jednocześnie partner nie ma oznak procesu zapalnego, ale podczas analizy te mikroorganizmy znajdują się w nim do 10 do 4 stopni. W takim przypadku lekarz z pewnością zaleci leczenie obojgu partnerom, ponieważ jeden z nich nie poradzi sobie z obecnością tych patogenów, które przyczyniają się do zapalenia narządów wewnętrznych, a niezabezpieczony kontakt seksualny spowoduje nowe konsekwencje.

Sposobami zapobiegania ureaplazmozie będzie przede wszystkim stosowanie prezerwatywy podczas stosunku płciowego i staranne przestrzeganie zasad higieny osobistej w miejscach publicznych. Ponadto musisz wiedzieć, że normalnie układ moczowo-płciowy zdrowej osoby jest dostrojony, aby zapobiec rozmnażaniu się obcych mikroorganizmów w środku. U kobiet główną rolę odgrywa poziom kwasowości w układzie rozrodczym, ponieważ kwaśne środowisko nie pozwala na namnażanie się oportunistycznych mikroorganizmów. Po chorobach (ogólnych i moczowo-płciowych), a także innych naruszeniach mikroflory, poziom kwasowości zmienia się, a miejscowa obrona organizmu gwałtownie spada, co pozwala szybko zacząć się namnażać patogeny obszaru moczowo-płciowego.

Istotną rolę w profilaktyce i leczeniu ureaplazmy u kobiet odgrywa również zapobieganie osłabieniu ogólnego układu odpornościowego. Na to wpływ ma zdrowa dieta (z dużą ilością owoców i warzyw oraz minimalną zawartością w diecie łatwo przyswajalnych węglowodanów, takich jak ciasta i ciastka), aktywny tryb życia, zapobieganie hipotermii narządów moczowo-płciowych (przyczynia się do rozwoju organizmów zakaźnych), ćwiczenia na świeżym powietrzu (a przynajmniej spacery), które pozytywnie wpływają na pracę układu odpornościowego, wzmacniając go i pozwalając przeciwstawić się różnym infekcjom, w tym seksualnym.