Toksyczna matka: co robić?
Temat ojców i dzieci zawsze będzie wydawał się niewyczerpany. Ale dzisiaj chcielibyśmy porozmawiać nie tyle o ojcach, ile o matkach. Z reguły matki w rodzinie są bardziej toksyczne i podatne na konflikty (oczywiście są wyjątki). Co jeśli twoja matka jest toksyczną osobą, a ty, o ile pamiętasz, prowadzisz z nią wojnę?
Toksyczna matka: co robić?
Toksyczne matki są bardzo różne. Ktoś torturował swoje dziecko nadmierną opieką do tego stopnia, że już w wieku trzydziestu lat jest strasznie zależny, ktoś nadużywał krytyki i dosłownie pogrzebał odpowiednią samoocenę swojego dziecka. Niestety wychowują nas w taki sposób, że dosłownie chłoniemy fakt, że mama jest nam najbliższą osobą, która chce dla nas tylko tego, co najlepsze. Łatwo się domyślić, że to nie do końca prawda. Zdarzają się na przykład przypadki matczynej zazdrości o córkę: zazdrość o jej piękno, kobiece szczęście, niemal każdą cechę. I nie zawsze matki mogą doradzić najlepszy sposób rozwiązania konkretnego problemu, choćby dlatego, że każdy ma inny światopogląd, doświadczenie życiowe, wszystko to może po prostu przecinać się z tobą.
Podatność na działania toksycznych matek można wytłumaczyć między innymi tym, że osoba, która cię wychowała i widziała od urodzenia do chwili obecnej, najlepiej zna twoje słabe punkty i właśnie tam uderza. A jeśli rozumiesz, że robi się to dość celowo, chociaż jest to pokryte dobrymi intencjami, musisz jak najbardziej zdystansować się od takiej osoby.
Ale co zrobić, jeśli każde spotkanie z matką cię wyniszcza, a ta osoba nie oszczędza w najmniejszym stopniu twoich uczuć z jakiegokolwiek powodu?
Po pierwsze, najbardziej optymalną rzeczą jest zdystansowanie się od mamy, staranie się widywać ją rzadziej. Możesz wybrać metodę „geograficzną", czyli rozproszenie przynajmniej do różnych mieszkań. Niektórzy wybierają się do zupełnie innego miasta, żeby mieć mniej kontaktu. Minimum kontaktów to chyba najlepsze rozwiązanie. Możesz również selektywnie i dozować, aby podać jej informacje o sobie. To już zmniejszy wpływ, szczególnie w przypadkach, gdy nie masz jeszcze możliwości zmiany miejsca zamieszkania. Dostosuj swój styl życia tak, aby mieć z nią minimalny kontakt.
Po drugie, warto sięgnąć po metodę bumerangu: wypisz wszystkie jej frazy, które śmiertelnie cię ranią i wyślij je w formie cytatów z listem motywacyjnym. Sytuację może komplikować fakt, że nie wszystkie mamy są świadome, że krzywdzą Cię jakimikolwiek słowami. A niektórzy potrafią nawet zaprzeczyć temu, co zostało powiedziane, co jeszcze bardziej rani ich córki.
Jest ważny punkt: możesz odczuwać brak matki, gdy tracisz z nią kontakt. Nikt nie zastąpi prawdziwej mamy, ale czasami udaje się znaleźć „dziewczynę mentora”, lepiej, jeśli jest to przyjaciółka lub starsza kobieta, która osobiście jest dla ciebie miła.
Jeśli matka w dialogu z tobą przekracza granice, musisz powstrzymać ją na czas i walczyć, tłumacząc, że jej słowa cię zranią. Nie każda matka zdaje sobie sprawę, że może sprawić dziecku ból emocjonalny. Staraj się postrzegać ją jako kobietę, a nie matkę. Wtedy jej frazy będą mniej boleć. Oczywiście lepiej jest przepracować ten moment w psychoterapii: ponieważ postawy dotyczące wartości w życiu matki nie tylko cię opuszczą.
Czy w ogóle powinniśmy palić mosty?
W niektórych przypadkach tak. Jest to środek ekstremalny, ale są chwile, kiedy rozstanie się na zawsze jest niezbędne. Jeśli za każdym razem po rozmowie z mamą czujesz się upokorzony i zdruzgotany, lepiej na stałe wykluczyć takie spotkania ze swojego życia: aż do przeprowadzki do innego miasta lub innego kraju.
Najważniejsze, żeby nie czuć żalu i poczucia winy. Jeśli są żale i poczucie winy, za każdym razem przewijaj frazy, które cię ranią podczas komunikowania się z nią i te działania, po których podjąłeś decyzję o spaleniu wszystkich mostów. Lepiej oczywiście upewnić się, że przerwa nie jest ostateczna, że jest tylko przerwą w związku. To „licznik zerowania” ma korzystny wpływ na relacje w przyszłości.